A najbardziej się boję o to, w
którym momencie załamie się ten cały system emerytalny i jak to się odbije na
życiu ludzi. Bo jakoś dla mnie pytanie nie brzmi „czy się załamie” tylko „kiedy
się załamie”?
Chyba żaden z krajów europejskich
nie ma pomysłu co z tym fantem zrobić. Przecież nie mogą podnosić wieku emerytalnego
bez końca. Ten system się sprawdzał, gdy każda rodzina normalnie miała 5-6
dzieci i długość życia była krótsza. Matematyka nie kłamie, to obecnie nie ma
prawa działać.
W dzisiejszych wiadomościach był
jeden krótki przekaz, który znowu mi zmroził krew w żyłach. Podawali stosunek
osób pracujących do pobierających świadczenia emerytalne oraz prognozę na rok
2020. Obecnie nie wygląda to najlepiej, ale w 20120 ma być 3 mln więcej osób
pobierających świadczenia i 2 mln mniej osób pracujących.
Co to oznacza, ano ni mniej ni
więcej tylko to, że garstka obecnych dzieci będzie harowała na rzeszę osób,
które weszły w wiek emerytalny.
Do tego podano informację, która
ma uspokoić naród i sprawić abyśmy wierzyli, że rządzący panują nad sytuacją i
przewidują konsekwencje w przyszłości. Oto bowiem zostały przeznaczone znaczne
kwoty na „ aktywizację osób starszych”. Na czym ma ona polegać, dokładnie nie
wiem więc się nie wypowiem.
Ale tak na mój chłopski rozum, to
Panowie politycy sobie wszystko też przeliczyli i wyszło im, że … zaraz
większość wyborców to będą osoby starsze. Więc właśnie w tą grupę warto
zainwestować, bo jako elektorat się odwdzięczy. Pytanie czy w takim wypadku
wystarczy jeszcze na dzieci i młodzież, bo to mało rokująca grupa w
najbliższych wyborach. A przecież polityk myśli tylko od kadencji do kadencji,
co będzie wybiegał w daleką przyszłość, jak to jego już dotyczyć nie będzie …
Artykuły pisane przez ekspertów i
statystyki również nie nastrajają optymistycznie:
„W momencie, gdy wprowadzano
reformę emerytalną liczba pracujących do liczby emerytów wynosiła 4:1.
Przewidywano, że w 2030 r. stosunek ten spadnie do 2:1 a w 2060 r. nawet do
1:1. Czy to jakiś wyjątkowo czarny scenariusz? Nie – już dziś na jednego emeryta
przypada tylko 3 opłacających składki.”
„Polski system emerytalny w
części, za którą odpowiedzialny jest ZUS, działa w oparciu o system
repartycyjny. Oznacza to, że wpłacane przez płatników składki są wypłacane
obecnym emerytom. W związku z tym kwota zgromadzonych składek na koncie
emerytalnym oraz subkoncie nie jest przez ZUS inwestowana, podlega jednak
corocznej waloryzacji.”
„Jak pokazują wyniki badań
opracowanych przez OECD, koszty świadczeń medycznych, zarówno w Polsce, jak i
innych krajach Europy, z roku na rok systematycznie rosną. W Polsce wydatki te
średnio wzrastają o 7,3% co roku (wg danych za lata 2000-2009) i jest to
zdecydowanie szybsze tempo wzrostu niż w pozostałych krajach OECD, gdzie
notowany jest średni roczny wzrost o ok. 4%. Generalnie zarówno publiczne, jak
i prywatne wydatki na świadczenia zdrowotne rosną szybciej niż gospodarka
(wzrost GDP).”
Zestawiłam powyższe z tym co wiem
o ekonomii i systemie emerytalnym, spojrzałam na Młodego i … trzeba będzie
dzieciaka dobrze poprowadzić, żeby sobie w życiu poradził.
My w emeryturę od państwa już
dawno nie wierzymy i działamy w myśl zasady „umiesz liczyć, licz na siebie”.
Ale obawiam się, że młodzież nie będzie miała już z czego odkładać i inwestować :(
Nawet jako świetnej klasy
specjalista nie zdoła zarobić tyle, żeby normalnie żyć po odprowadzeniu podatków.
Pozostaje wykierować go na przedsiębiorcę, właściciela biznesu i to ze świetną
znajomością kruczków prawa podatkowego. Ewentualnie
za kilka lat przyjrzymy się dokładniej strukturze wiekowej w różnych państwach
i zadecydujemy, gdzie my spędzimy emeryturę, a Młody zacznie studia ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz